دلار در حال سقوط

هفته گذشته برای ششمین هفته پی در پی دلار در برابر پوند و یورو تضعیف شد . روند این ارز در برابر دیگر ارزهای اصلی همچون دلار کانادا ، دلار استرالیا و دلار نیزلند نیز روندی کاملا نزولی بود بصوریکه در برابر یورو به پایینترین حد خود از زمان پیدایش ارز واحد رسیده است و در برابر دیگر ارزها نیز رکورد پایینترین حد در دهه های گذشته را شکسته است .
در ماههای گذشته دلار تنها در برابر ین تقویت شده که این خود حکایت از وضعیت رقت انگیز ارز ژاپنی ها دارد که حتی از دلار نیز وضعیتی اسفناک تر دارد . گویی این دو ارز برای بیشتر تضعیف شدن با یکدیگر در حال مسابقه اند .

دلایل روند تضعیف دلار از ابتدای 2006 تا کنون کاملا مشخص است . نبود چشم انداز روشن برای افزایش نرخ بهره ، نگرانی از رشد اقتصادی و داستان تلخ بازار مسکن امریکا از دلائل اصلی ضعف دلار می باشند .
هفته گذشته بن برنانکی در سنای امریکا از عملکرد خود گزارشی ارائه کرد که این شهادت یکی از اخبار مهم هفته پیش بود . عموم فعالان بازار پیش از جلسه گمان می بردند که با توجه به رشد قابل ملاحظه شاخص بورس های امریکا و تضعیف اسفناک دلار ، بن چندان به زخمهای نسبتا عمیقی همچون بازار مسکن اشاره چندانی نخواهد کرد و انتظار سخنان نسبتا خوشبینانه ای (Hawkish testimony ) از او داشتند اما اینگونه نشد .
بن برنانکی در سخنان خود از وضعیت بازار مسکن ابراز نگرانی کرد و صراحتا به نمایندگان مردم امریکا گفت که انتظار اوضاع بدتر از این را نیز دارد . همچنین انتظار رشد اقتصادی (GDP) را برای سال آینده پایینتر آورد . نگرانی در رابطه با تورم نیز که ترجیع بند همیشگی مقامات فدرال رزرو می باشد .
بطور سنتی اینگونه معمول است که رئیس بانک مرکزی امریکا علاقه دارد تا با تورم مبارزه کند. به عبارتی مهار تورم بهترین افتخاری است که یک رئیس بانک مرکزی (Chairman) می تواند برای خود کسب کند . بنابراین فشار بالایی باید از دیگر ضعفهای اقتصاد حس شود تا تورم از اولویت خارج شود .
سخنان برنانکی در سنا نشاندهند یک مسئله بود : ضعف بازار مسکن جدی است .

با توجه به این مسائل انتظار افزایش نرخ بهره امریکا خواب و خیالی بیش نیست اگر چه که احتمال کاهش ان نیز بزودی نمی رود اما در قلمرو رویا محسوب نمی شود .

بنابراین در وضعیت کلی دلار تغییری ایجاد نشده و اگرچه ممکن گاها امواج اصلاحی را شاهد باشیم اما در کل روند این ارز همچنان نزولی است .
بطور مشخص اما اگر به رفتار ارز امریکایی ها در برابر پوند نگاهی داشته باشیم می بینیم که پوند یکی از منفعت برندگان اصلی از تضعیف دلار در یکی دو سال گذشته بوده است .
زوج GBP/USD در چند هفته گذشته با شیبی تند از 1.96 به 2.05 صعود کرد که موج در خور توجهی بود .
اخبار مربوط به اقتصاد انگلستان بسیار مثبت است . وضعیت بازار مسکن این کشور در سلامت بسر می برد و اوضاع صنعت و بورس نیز قابل قبول است بنابراین مقامات بانک مرکزی این کشور می توانند با فراغ بال به مسئله تورم و افزایش نرخ بهره فکر کنند .
در حال حاضر نرخ بهره انگلستان 5.75 است که به اعتقاد عموم فعالان بازار تا پایان سال این عدد به 6.00 خواهد رسید .
این چشم انداز نسبتا روشن باعث شد تا بازار حتی به نتایج آرا جلسه قبل این نهاد که روز چهارشنبه اعلام شد و ضعیفتر از حد انتظار بود واکنش جدی نشان ندهد .
انتظار فعالان بازار هفت نفر رای به افزایش در برابر دو رای مخالف بود که نتیجه شش در برابر سه اعلام شد . بعد از این خبر پوند تضعیف شد اما چند ساعتی بعد سخننان برنانکی در کنگره ( در ابتدای مقاله به این مسئله اشاره شد ) موجب شد تا توجهات به ضعفهای دلار جلب شود و پوند مجددا تقویت شد .

برای هفته اینده خبر چندان مهمی از اقتصاد انگلستان بجز شاخصی در رابطه با بازار مسکن نداریم و محرک اصلی GBP/USD اخبار امریکا خواهد بود . خبر های اصلی هفته اینده میزان فروش خانه و خانه های نو (Existing & New Home Sales) خواهد بود و با توجه به تکیه برنانکی بر بازار مسکن احتمالا این دو خبر سرنوشت ساز خواهند بود .

در حال حاضر دلار در وضعیت اشباع فروش قرار دارد و اگر این دو خبر امیدوار کننده باشند از این فرصت برای ایجاد یک موج اصلاحی استفاده خواهد کرد اما اگر این خبر ها نیز نمکی بر زخم بازار مسکن این کشور باشند باید انتظار سقوط های بیشتری را برای دلار داشت .

در کل با توجه به ایجاد مومنتوم بالا در هفته های گذشته و پشت سر گذاشتن خبر های مهم احتمالا هفته اینده هفته ارامی خواهد بود و انتظار امواج مهیبی را نداریم .

نگاهی به پوند

بازیگر اصلی بازار در طول هفته گذشته پوند بود و در برابر تمامی ارزهای اصلی تقویت شد . در برابر دلار از محدوده 1.9750 به 1.9990 افزایش یافت که تنها اندکی با مرز روانی 2.0000 فاصله دارد و در برابر ین نیز تمامی مقاومتهای بر سر راه خود را در هم کوبید و در حال حاضر در محدوده 247 می باشد .

علت اصلی این افزایش تند و تیز اعلام صورتجلسه مربوط به نشست کمیته تصمیم گیری در رابطه با نرخ بهره (MPC) بانک مرکزی انگلستان بود . این کمیته شامل نه عضو می باشد و با رای گیری سرنوشت نرخ بهره مشخص می شود .
در جلسه پیشین کمیته رای به ثابت ماندن نرخ بهره در عدد 5.5 داد اما بازار علاقه داشت تا بداند ترکیب آرا چگونه است ؟ آیا اعضا متفق القول خواهند بود (9-0( و یا نتیجه تریکیب دیگری می باشد .
انتظار عموم فعالان بازار این بود که نتیجه نهایی ارا 7-2 باشد . به این صورت که اندرو سنتنس و بسلی دو عضو تند روی (Hawk) این نهاد رای به افزایش نرخ بهره به عدد 5.75 بدهند و باقی اعضا فعلا رای به سکون بدهند و افزایش را به ماههای بعد واگذار کنند .
عده ای نیز از رای بلانچ فلاور عضو میانه روی (Dove) کمیته هراس داشتند و احتمال می دانند که ممکن است او حتی به کاهش نیز رای دهد ، اگرچه که احتمال این امر ناچیز بود .
هرچند که ثابت ماندن نرخ بهره نشان داده بود که بالاخره کسانی که رای به ثبات داده اند بیشتر است اما نتیجه می توانست از 5-4 تا 9-0 متغیر باشد و هرچه تعداد کسانی که به افزایش رای داده بودند بیشتر می بود به تقویت پوند کمک بیشتری می کرد چون زمان افزایش بعدی جلوتر می افتاد .
روز چهارشنبه نتیجه آرا اعلام شد . 5-4 نتیجه نهایی بود . به عبارتی 4 نفر به افزایش رای داده بودند و به بیان دیگر تیم طرفدار ثبات نرخ بهره با اکثریت ناچیزی بازی را بردند ، مهمتر از همه اینکه کینگ (King) رئیس بانک مرکزی نیز در جبهه اقلیت حضور داشت و رای به افزایش داده بود .
این مسئله باعث شد تا انتظارات بازیگران بازار در رابطه با افزایش نرخ بهره در ماه جولای بالا برود و این حادثه در قیمت پوند خود را نشان داد . بطوریکه از زمان اعلام این خبر تا کنون پوند بی وقفه در حال افزایش است .
در حال حاضر ارزش این ارز در برابر دلار به مرز روانی 2.0000 نزدیک شده که احتمال عبور از آن بسیار است اما برای این امر بازار نیاز به مومنتوم خواهد داشت . این انرژی قطعا از اخبار مربوط به اقتصاد انگلستان نخواهد بود چون در طول هفته آینده خبر چندان مهمی از این اقتصاد نخواهیم داشت و فقط روز جمعه تولید ناخالص ملی (GDP) این کشور اعلام می شود که البته شاید این شاخص نیز تاثیر خاصی بر بازار نداشته باشد ، اما نباید فراموش کنیم که در این بازار ما با زوج ارزها سر و کار داریم و اخبار امریکا محرک اصلی ارزش پوند در هفته آینده خواهد بود .
مهمترین خبر هفته آینده جلسه بانک مرکزی امریکا و تصمیم گیری در رابطه با نرخ بهره خواهد بود . اگرچه انتظار تغییر خاصی در عدد 5.25 را نداریم اما بیانیه این نهاد بسیار مهم خواهد بود . با توجه به ضعف بازار مسکن باید ببینیم آیا همچنان تورم دغدغه اصلی اعضا FOMC خواهد بود یا خیر ؟ به اعتقاد من در بیانیه جلسه هفته بعد تغییر خاصی نسبت به بیانیه های پیشین نخواهیم داشت و همچنان تورم به عنوان مسئله اصلی عنوان خواهد شد اما با توجه به شیفت بازار درباره نرخ بهره انگلستان از سکون به افزایش تا پایان 2007 این مسئله کمکی به قدرت گرفتن دلار در برابر پوند نخواهد کرد و احتمال ادامه این روند وجود دارد .

اما شاید بهترین فرصت خرید پوند در برابر ین باشد . واگرایی میان دو بانک مرکزی کاملا مشهود است . ژاپن علاقه ای به افزایش نرخ بهره خود ندارد و شاید بسیاری از اقتصاددانان ژاپنی همان عدد 0.5 را نیز بالا می دانند از طرفی انگلیسیها با نتیجه آرایی که شاهد بودیم نشان دادند که همچنان در اندیشه افزایش نرخ بهره هستند بنابراین وضعیت معاملات انتقالی (Carry Trade ) همچنان به قوت خود باقی است و زوج GBP/JPY در یک خیابان یک طرفه حرکت می کند .

وارونگی نرخ بهره و ارزش یورو

تنها یک نگاه گذرا به وضعیت نمودار زوج ارز EUR/USD لازم است تا متوجه شویم که تمرکز اصلی بازار در طول هفته گذشته بر جلسه بانک مرکزی اروپا (ECB) بوده است . بطوریکه روزهای دوشنبه ، سه شنبه و چهارشنبه بازار در سکوت بسر برده که نشاندهنده انتظار معامله گران برای جلسه روز پنجشنبه تریشه و همکارانش می باشد .
قانون اصلی بازار ارز اینست که ارز کشوری قوی می شود که نرخ بهره را افزایش دهد اما گاهی اوقات ظرائفی باعث می شود تا رفتار بازار وارونه به نظر برسد . پنجشنبه هفته گذشته یکی از این موارد بود که با وجود افزایش نرخ بهره منطقه یورو از 3.75 به 4.00 شاهد ریزش شدید یورو بودیم و این موج به اندازه ای قوی بود که در روز جمعه نیز ادامه یافت و ارزش یورو را در پایان هفته به 1.3325 در برابر دلار رساند .
با توجه به اینکه پس از جلسه ماه قبل این نهاد نیز یورو تضعیف شده بود ، سوال اصلی اینست که چرا با وجو افزیش نرخ بهره به 4.00 و چشم انداز افزایش احتمالی آن به عدد 4.5 تا انتهای 2007 ، خریداران یورو (Euro Bulls ) چندان خشنود به نظر نمی رسند ؟


سال 2001 نرخ بهره اروپا 4.5 بود اما برای مبارزه با رکود نسبی حاکم بر اقتصاد منطقه یور این عدد کاهش یافت بطوریکه اواخر 2003 به حد بسیار پایین 2.00 رسید .
نرخ بهره این منطقه برای دو سال در این عدد ثابت نگاه داشته شد و اقتصاد اروپا توان تحمل نرخ بهره بالاتر را نداشت ، اما با پدیدار شدن نشانه های از احیا (Recovery) در این منطقه بالاخره در دسامبر 2005 بعد از دو سال سکون و جمود نرخ بهره سفر طولانی مدت خود را اغاز کرد و از آن زمان تا کنون در هشت پله افزایش از 2.00 به 4.00 رسیده است و این مسئله یکی از دلایل اصلی تقویت یورو در برابر دلار و ین در سال 2006 بود .
اما از آنجایی که هر آغازی پایانی دارد ، قطعا سیکل افزایش نرخ بهره اروپا نیز به پایان خود می رسد و تنها بر سر زمان آن میان کارشناسان اختلاف نظر وجود دارد .
هم اکنون تفکر غالب میان کارشناسان اینست که در سپتامبر و نوامبر سال جاری شاهد افزایش از 4 به 4.5 و سپس در سال 2008 هر شش ماه شاهد 0.25 افزایش خواهیم بود بطوریکه نرخ سر انجام به 5.00 برسد .
اگر فرض را هم بر این بگیریم که چنین شود باز هم باید سیکل افزایش نرخ بهره اروپا را رو به پایان دانست زیرا بازار همواره چند قدم جلوتر حرکت می کند .
به عنوان مثال اگر تاریخچه فدرال رزرو را مرور کنیم می بینیم که با اینکه نرخ بهره امریکا تا اگوست 2006 افزایش می یافت و به عدد 5.25 رسید اما بازار از دسامبر 2005 (تقریبا هشت ماه قبل ) زمانی که نرخ بهره 4.00 بود ، سیکل افزایش را تمام شده دانسته بود و تضعیف دلار از آن زمان آغاز شده بود . به عبارتی برای مدت چند ماه ما شاهد افزایش نرخ بهره امریکا و کاهش ارزش دلار بودیم که این وارونگی ظاهری حکایت از تیز هوش بودن بازار و هموار چند قدم جلوتر حرکت کردن آن نسبت به وقایع جاری دارد .
در یکی دو ماه اخیر شاهد تکرار این مسئله برای یور بوده ایم ، به این معنی که نرخ بهره در حال افزایش و ارزش یورو در حال کاهش است . به نظر می رسد که بازار سیکل افزایش نرخ بهره منطقه یورو را تمام شده می داند و بسیاری از تاجران ارز این روزها را زمان مناسبی برای کسب سود می دانند ، سناریویی که به تقویت دلار کمک خواهد کرد .

چاپ شده در روزنامه شرق

امریکا و چین آتش زیر خاکستر

هفته گذشته هفته آرامی برای بازار ارز محسوب می شد و به غیر از یک موج بلند که پس از اعلام جزییات جلسه پیشین بانک مرکزی انگلستان بازار را تکان داد تقریبا حرکت چندان مهیبی در بازار نداشتیم . اما از دید تحلیلی و بلند مدت سه خبر مهم که هرسه دارای پتانسیل های بالایی برای ایجاد امواج قابل توجه در بازار بودند داشتیم که همانطور که اشاره شد تنها یکی از این سه موفق به تاثیر گذاری شد و دو خبر دیگر اگرچه تاثیر آنی و مقطعی نداشتند اما از حافظه بازار محو نخواهند شد و دو جریان بسیار مهم و سرنوشت ساز برای بازار می باشند .
این سه خبر عبارت بودند از :

1- اعلام جزییات جلسه بانک مرکزی انگلستان
2- شاخصهای مربوط به بازار مسکن امریکا
3- جلسه پاولسون ، رئیس خزانه داری امریکا و وو یی (Wu Yi) نماینده چین

در شرایطی که بازار انتظار داشت ترکیب آرای نشست نهم و دهم می هیات تصمیم گیری درباره نرخ بهره انگلستان (MPC) هشت به یک اعلام شود ، نتیجه نهایی نه به صفر اعلام شد و این مسئله موجب تقویت آنی و شدید پوند شد .
ارزش پوند در برابر دلار پس از این خبر ظرف سه ساعت از 1.9740 به 1.9890 افزایش یافت که حرکت قابل توجهی محسوب می شود .
نکته جالب توجه اینجاست که زمان برگزاری این جلسه همزمان شد با سخنرانی خداحافظی بلر و تاثیر خاصی بر بازار نداشت ولی اعلام جزییات آن چنین موج بیاد ماندنی ای را ایجاد کرد .
دو عامل باعث تقویت پوند شد . اول آنکه بازار انتظار داشت تا آقای بلانچ فلاور رای به ثبات نرخ بهره دهد و به عبارتی تنها مخالف در برابر هشت عضو دیگر که به افزایش رای می دهند باشد اما نهایتا معلوم شد تا بلانچ فلاور نیز به جمع دوستان پیوسته ورای به افزایش نرخ داده است تا نرخ بهره انگستان به 5.5 برسد .
یکی از دلایل انتظار بازار برای رای منفی بلانچ فلاور احتمالا خاطره فعالان بازار ارز از رفتار نیکل عضو سابق بانک مرکزی انگستان بود که وی در تمامی جلسات تا زمان بازنشستگی خود رای مخالف می داد و این مسئله اگرچه تاثیر خود را بر بازار را از دست داده بود اما جالب توجه بود .
به هر حال ظاهرا تاریخ تکرار نشد و بلانچ فلاور راه همکار قدیمی خود را نرفت .
اما عامل دومی که تاثیر عمیق تری بر بازار گذاشت این بود که جزییات نسشت معلوم می کند که بعضی اعضا حتی افزایش 0.5 واحدی را مد نظر قرار دادند . این مسئله در رای هیچکدام از مقامات لحاظ نشد اما صرفا بررسی کردن این موضوع نشان از آن دارد تا افزایش بعدی نرخ بهره شاید زود تر از آن باشد که بسیاری می اندیشند .
این خبر انتظار بازار از افزایش نرخ بهره انگلستان را بالا برد و پوند یکی از برندگان اصلی هفته گذشته بازار بود .
شاخصهای مربوط به بازار مسکن امریکا بسیار پیچیده اعلام شد . بطوریکه میزان فروش خانه های نو(New Home Sales ) افزایش و میزان فروش خانه(Existing Home Sales) کاهش یافت .
هنگام اعلام این اخبار اگرچه بازار دچار اشوب های مقطعی شد اما روند خاصی شکل نگرفت . بسیاری از کارشناسان حتی نسبت به افزایش میزان فروش خانه های نو خرده می گیرند و اظهار می کنند که قیمت فروش خانه بسیار پایین آمده به عبارتی افزایش فروش به دلیل کاهش قیمت بوده و نه افزایش تقاضا و با توجه به اینکه در هفته های گذشته نظر سنجیها نشانداده که اعتماد خانه سازان امریکایی به پایینترین حد در 10 سال گذشته رسیده ، اینگونه می توان استنباط کرد که غولهای مسکن امریکا در حال حراج اموال خود هستند .
برای اثبات این تئوری باید صبر کرد و شاخصهای بعدی را دید و دقیقا بازار نیز با عدم واکنش جدی خود نشان داد که صبور است .
نشست پاولسون و وو یی اگرچه هیچ نتیجه خاصی نداشت و همچنان چینی ها حرف خود را دال تدریجی بودن آزاد سازی یوان تکرار می کنند ، اما این واقعه نیز همچون آتش زیر خاکستر می باشد و گاه و بیگاه که نشانه های جدی از افزایش ارزش یوان مطرح می شود کل بازار و علی الخصوص ین دچار تکانهای شدید می شوند .
علی القاعده مجلس امریکا باید مسئله چین را در دستور کار خود برای فشار های بیشتر قرار دهد اما عدم اعلام هیچگونه تهدید مشخصی از جانب پاولسون نشاندهنده آنست که فعلا امریکا به اندازه کافی درگیر مشکلات خود می باشد و علاقه ای به گشودن جبهه جدیدی با چین ندارد .

چاپ شده در روزنامه شرق دوشنبه هفتم خرداد ماه هشتاد و شش

ارزش یوان در ابهام

شاید چین تنها کشوری باشد که نماینده ای در بازار ارز ندارد (یوان ارز رایج این کشور از تحرک چندانی بر خوردار نیست و در بازار فارکس چندان معامله نمی شود ) اما یکی از بازیگران برجسته این بازی محسوب می شود .

روز جمعه هجدهم می ساعت 13:30 به وقت تهران ین جهش بسیاری بزرگی در برابر دلار و دیگر ارزها داشت ، بطوریکه تنها ظرف چند دقیقه زوج USD/JPY از 121.33 به 120.74 سقوط کرد که برای این زوج موج بلندی محسوب می شود .
قدرت گرفتن ین تنها در برابر دلار نبود بلکه در برابر تمامی ارزها تقویت شد .
علت اصلی این مسئله اعلام تصمیم بانک مرکزی چین دال بر افزایش پهنای باند مجاز ارزش یوان در برابر دلار بود .
اقتصاد چین ، اقتصادی وابسته به صادرات است و برای تقویت این بخش دولت چین سالهاست که ارزش یوان را در برابر دلار ثابت نگاه داشته که این مسئله موجب ارزان به نظر رسیدن کالاهای چینی در خارج از مرزهای این کشور شده است که پیامد های چندان خوشایندی برای امریکا و اروپا نداشته است .
یک سوم کسری تجاری امریکا به سبب کالاهای ارزان چینی است و تولیدکنندگان امریکایی و اروپایی نیز که قدرت رقابت با کالاهای ارزان چینی را ندارند یا بازی را واگذار کرده و تاجران وارد کننده شده اند و یا وضعیت موجود را تحمل می کنند .

دول امریکا و اروپا اگرچه در این سالها تمهیداتی از قبیل وضع سهمیه و شکایت بردن به این طرف و آن طرف اندیشیده اند اما همه می دانند تا زمانی که خانه از پایبست ویران است ( ارزان بودن یوان ) ترمیم نقش ایوان (وضع سهمیه و ... ) چاره کار نیست ، به همین دلیل در سالهای گذشته فشار بر چین برای آزاد سازی ارزش یوان دو چندان شده است .
این نکته لازم به ذکر است که به واسطه رشد سریع اقتصاد چین در چند سال گذشته اگر ارزش ارز این کشور آزاد بود می بایست رشد قابل توجهی می داشت اما ارز چینیها همچون بادکنکی می ماند که رشد اقتصادی هر لحظه در آن می دمد و فشار را برای افزایش آن بیشتر می کند .
چینی ها اینگونه استنباط می کنند که آزاد کردن ناگهانی ارز فاجعه اقتصادی به بار می آورد که البته سخن درستی است و غربیها نیز چنین انتظاری ندارند اما آیا آنها حتی تدریجا هم در اندیشه این کار هستند ؟

در ده سال گذشته دو بار ارزش یوان در برابر دلار تا حدودی آزاد شده است . نوبت اول بیست و یکم جولای 2005 بود که یک باند 3 درصدی برای حرکت یوان در برابر دلار در نظر گرفته شد و دفعه دوم جمعه هفته گذشته که اندکی پهنای این باند وسیعتر شد .

ین به عنوان نماینده جنوب شرق آسیا اتفاقات چین را در تغییرات ارزش خود نشان می دهد و در دو روز فوق الذکر نیز طوفان برای ین براه افتاد .
در اینجا قصد داریم رفتار بازار در ایندو روز را مقاسه کنیم و به این سوال جواب دهیم که چه خواهد شد ؟

موجی که بیست ویکم جولای 2005 براه افتاد بسیار مهیب تر از روز جمعه بود . در آن روز زوج USD/JPY از 113.00 به 110.00 فرو ریخت و یکی از بیادماندنی ترین روزها بازار ارز را بوجود آورد .

در آن زمان فعالان بازار به این امیدوار شدند که این قدم اول است و چین سرانجام سیاست ثابت نگه داشتن یوان را کنار گذاشته است ، اما در روز های بعد بازار پی به اشتباه خود برد . سه درصد چندان کمکی به مشکلات چین و جهان غرب نمی کرد و در ثانی معلوم شد که چینی ها صرفا برای سبک کردن فشارها این اقدام را انجام داده اند و برنامه مشخصی برای آزاد سازی یوان ندارند . به همین دلیل در روزها بعد ین مجددا روند نزولی خود را در پیش گرفت و تمامی آنچه که در آن موج مهیب بدست آورده بود از دست داد .

سناریوی روز جمعه نیز تقریبا همین گونه بود . ین بشدت قوی شد اما اینبار معامله گران که تجربه دو سال پیش را داشتند تنها چند ساعت در شک بسر بردند و پس از ساعتی ین مجددا ضعیف شد و بازهم آنچه بدست آورده بود را از دست داد .
سوال اینست : آیا چین این راه را ادامه می دهد ؟ در جواب باید گفت این عمل با میل و رغبت صورت نخواهد گرفت .
حقیقت اینست که این تصمیم هنگام برگزاری اجلاس گروه 8 و یک هفته پیش از سفر نماینده چین به امریکا صورت گرفت و پر واضح است که برای کم کردن فشار ها بوده تا اقدامی موثر و عملی .
بنابراین تنها در صورت افزایش جدی فشارها دولت چین آن هم نه بزودی بلکه در دراز مدت اقدام به آزادتر کردن یوان خواهند کرد که شاید این کار کمک چندانی به ین نکند .
بنابراین چنین امواجی عمر کوتاهی دارند و نمی توان داستان تلخ ین را تمام شده دانست ، ارزی که در سالهای گذشته کمتر کسی از فروختنش ضرر کرده است .

تورم اولویت اول فدرال رزرو

چهارشنبه هفته گذشته جلسه نهاد تصمیم گیری در رابطه با نرخ بهره بانک مرکزی امریکا (FOMC) برگزار شد .
این جلسات 8 نوبت در سال برگزار می شود و از اهمیت فوق العاده ای نزد فعالان بازار برخوردار است . از نشست هشتم آگوست سال گذشته هیچگونه تغییری در نرخ بهره امریکا داده نشده است و این عدد در 5.25 باقی مانده است .
برای جلسه روز چهارشنبه نیز بازار انتظار تغییر خاصی را نداشت که چنین نیز شد اما مسئله ای که محور توجهات بازیگران بازار ارز و سهام بود ، بیانیه ای (Statement) بود که همواره پس از پایان جلسه منتشر می شود .
این بیانیه بطور معمول حاوی 3 پاراگراف است است و حجم کل آن به نیم صفحه نمی رسد اما معمولا پس از انتشار این نیم صفحه میلیاردها دلار در بازار ارز ، بازار سهام امریکا ، بازارهای سهام تمام دنیا و حتی طلا جابجایی مالی داریم .
دراین فرصت قصد داریم نگاه عمیق تری به بیانیه روز چهارشنبه بیا ندازیم و مقایسه ای داشته باشیم با بیانیه های قبل این نهاد .
اگر از ابتدای سال 2007 شروع به مرور این بیانیه ها بکنیم باید این موضوع را بپذیریم که با اینکه فدرال رزرو از افزایش نرخ بهره در جلسه 31 ژانویه خودداری کرد اما همچنان نگرانی اولیه خود را تورم می دانست .
در این بیانیه نسبت به بازار مسکن نیز ابراز امیدواریهایی شده بود که در بیانیه های پیشین دیده نشده بود و افزایش نرخ بهره را منوط به داده های پیش رو دانسته بود .
جملات کلیدی این بیانیه این چنین بودند :
داده های اخیر نشاندهنده رشد نسبی اقتصاد بودند و نشانه های ملایمی از احیای بازار مسکن دیده می شود . میزان و زمان بندی هرگونه افزایش نرخ بهره بستگی به چشم انداز تورم و رشد اقتصادی دارد که با داده های اقتصادی پیش رو مشخص خواهد شد .

این بیانیه که نشاندهنده نوعی تغییر نگرش میان مقامات فدرال رزرو در رابطه با بازار مسکن بود موجب تقویت دلار شد . اما تا بیانیه بعد که یک ماه و اندی سپری شده بود ، شاخصهای اقتصادی امریکا چندان مطابق نظر برنانکی و همکارانش پیش نرفتند و این مسئله موجب تغییر لحن آشکار در جلسه 21 مارس شد .

در بیانیه انتهایی این جلسه برای اولین بار لغت افزایش نرخ بهره (additional firming) استفاده نشد و بجای آن عبارت تعدیل نرخ بهره (Future policy adjustment) بکار برده شد که اشاره آشکار به احتمال کاهش نرخ بهره بود . بعد از این بیانیه دلار ضربه سختی خورد و به انتظار داده های اقتصادی پیش رو نشست . در آن زمان دیگر برای کسی شکی نمانده بود که شاید چند ماهی دیگر نرخ بهره امریکا ثابت بماند اما حرکت بعدی ، دیر یا زود ، کاهش است نه افزایش .

داده های اقتصادی نیز در این مدت چندان خوشایند نبودند . تولید نا خالص ملی (GDP) 1.3 اعلام شد که مقدار بسیار ضعیفی بود و میزان مشاغل اضافه شده به بخش غیر کشاورزی (NFP) نیز که مهم ترین شاخص اقتصادی امریکا می باشد 88000 اعلام شد که ضعیف تر از حد انتظار بود .

بنابراین قبل از جلسه چهارشنبه 10 می یک سوال اساسی برای بازار مطرح بود : آیا همچنان نگرانی اولیه (Predominant concern ) برنانکی و یارانش تورم است ؟

با وجود نشانه های آشکاری از ضعف اقتصاد دیده می شد بعضی انتظار داشتند تا بیانیه به به رشد اقتصادی اشاره قوی تری بکند تا تورم اما بعضی دیگر همچنان تورم را مشکل اصلی اقتصاد ایالات متحده می دانستند .
مهم این بود که برنانکی چگونه می اندیشد . تورم یا رشد اقتصادی ؟

بیانیه منتشر شد . جواب واضح بود : تورم .

بیانیه چهارشنبه هیچ گونه تغییر جدی نسبت به بیانیه پیشین نداشت که این سکوت حرف بسیاری برای گفتن داشت . شاخصهای اقتصادی یکی دو ماه گذشته تاثیری در ذهنیت مقامات فدرال رزرو نداشت و همچنان تورم را اولویت اصلی می دانند .

این مسئله موجب تقویت دلار شد . موجی که عمرش شاید بیش از یک روز باشد .

چاپ شده در روزنامه دنیای اقتصاد
www.donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=44536

هفته بانک مرکزی ها

ابتدای هفته گذشته دلار برابر اکثر ارزها تقویت شد اما در آخرین روز هفته و در پی اعلام ضعیفتر از حد انتظار NFP (مشاغل اضافه شده در بخش غیر کشاورزی) اکثر سودهای کسب شده را از دست داد .

علت اصلی قدرت گرفتن دلار در ابتدای هفته جدای از مثبت بودن بعضی شاخصهای فاندامنتالی ، عوامل تکنیکی بود .
این ارز در برابر اکثر ارزهای عمده جهان در هفته های گذشته بشدت تضعیف شده است و در حال حاضر در منطقه اشباع فروش (Oversold) بسر می برد . معمولا در چنین شرایطی بازار از بهانه ای برای قوی کردن ارز استفاده می کند که این دقیقا سناریوی دلار در ابتدای هفته گذشته بود .
شاخص ISM چه در بخش تولیدی و چه در بخش خدمات بهتر از حد انتظار اعلام شد که این مسئله تا حدودی نگرانیها در رابطه با رکود حاکم بر قوی ترین اقتصاد جهان را ،بصورت موقت ، کاهش داد .
اما این فضا نوعی آرامش پیش از طوفان بود و همه می دانستند که تا زمانی که NFP اعلام نشود نمی توان در رابطه با اقتصاد امریکا و سرنوشت نرخ بهره اظهار نظر کرد .
انتظار داشتیم میزان مشاغل اضافه شده به بخش غیر کشاورزی 100000 اعلام شود . این در شرایطی بود که ماه پیش این عدد 180000 اعلام شده بو د .

روز جمعه بالاخره بعد از چندی انتظار این شاخص حیاتی اعلام شد و پایین بودن آن خریداران دلار را نا امید کرد و دلار ضربه سنگینی از این بابت متحمل شد .
عدد نهایی 88000 بود که کمتر از حد انتظار بود . آنچه مسئله را تلخ تر می کرد تجدید نظر منفی در میزان ماههای قبل بود که صراحتا نشاندهنده وجود مشکلات جدی در وضعیت بازار کار امریکا بود .

بنابراین همچنان نگرش غالب در بازار کاهش قریب الوقوع نرخ بهره در امریکا می باشد .

اعلام شاخص NFP این بار از این جهت اهمیت بیشتری داشت که دقیقا چند روز پیش از جلسه FOMC منتشر شد . چهارشنبه هفته جاری جلسه فدرال رزرو در رابطه با نرخ بهره برگزار می شود و اگر چه انتظار تغییری در عدد 5.25 را نداریم اما بیانیه این نهاد می تواند سرنوشت نرخ بهره در ماههای بعد را مشخص کند که از این لحاظ بسیار مهم است .
هفته آینده بانک مرکزی امریکا تنها بانکی نیست که در رابطه با نرخ بهره تصمیم گیری می کند بلکه بانک مرکزی اروپا (ECB) و همچنین بانک مرکزی انگلستان (BOE) نیز در رابطه با نرخ بهره تصمیم گیری می کنند ، بنابراین هفته آینده محور اصلی توجهات بازار به بانکهای مرکزی معطوف است و می توان این هفته هفته بانکهای مرکزی نامید .


جلسه ECB روز پنجشنبه برگزار می شود و همانند همتایان امریکایشان اتنظار تغییری در عدد نرخ بهره نداریم و به احتمال قوی این عدد در 3.75 باقی می ماند اما کنفرانس مطبوعاتی تریشه کلید اصلی توجهات معامله گران می باشد و بسیار علاقه مندیم که بدانیم ایا او از لغت معروف خود "هشیاری " (Vigilance) استفاده می کند یا خیر ؟ اگر چنین شود نشاندهنده نگرانی او از تورم است که اشاره واضح به افزایش نرخ بهره می باشد ، در این صورت انتظار افزایش ارزش یورو را داریم .

نشست مقامات BOE اما شاید تنها نشستی باشد که تغییری در نرخ بهره بوجود بیاید . انتظار داریم که 9 عضو تشکیل دهنده MPC (نهاد تصمیم گیری در رابطه با نرخ بهره ) در مجموع رای به افزایش نرخ بدهند و انرا از 5.25 به 5.5 برسانند که در این صورت برای اولین بار در چند سال گذشته نرخ بهره انگستان از امریکا بیشتر می شود .

چاپ شده در روزنامه دنیای اقتصاد
www.donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=43487

دلار در هفته ای که گذشت

هفته گذشته دلار رفتار پیچیده ای در بازار داشت . بطوریکه در برابر پوند ، دلار استرالیا و دلار نیوزلند تقریبا بدون تغییر باقی ماند ، در برابر ین قوی شد و در نهایت مقابل یورو به روند رو به ضعف خود ادامه داد .

بنابراین هفته گذشته را برغم هفته های پیش نمی توان هفته ای غم انگیز برای خریداران دلار را دانست اما به لحاظ تحلیلی چون رفتار دلار در برابر یورو نشاندهنده ارزش واقعی این ارز است بنابراین برایند هفت روز قبل را می توان تضعیف دلار نامید .

این ارز در برابر یورو در هفته گذشته به ضعیف ترین حد خود در تاریخ رسید و زوج ارز EUR/USD اگر چه برای مدتی کوتاه و در حد چند دقیقه اما به عدد 1.3688 رسید از زمان پیدایش یورو بی سابقه بوده است .
علت عمده این امر ضعیف اعلام شدن شاخصهای اقتصادی امریکا در هفته گذشته و قوی اعلام شدن داده های مربوط به منطقه یورو بود .

از اقتصاد امریکا در هفته گذشته خبرهای نسبتا مهمی داشتیم که اگرچه بعضی از آنها نسبتا مثبت بودند اما در کل اخبار چندان خوبی محسوب نمی شدند .

میزان فروش خانه (Existing Home Sales) و میزان فروش خانه های نو (New Home Sales) که دو شاخص بسیار مهم بازار مسکن می باشند ضعیف تر از حد انتظار بازیگران بازار اعلام شدند که با توجه به روند کلی رو به ضعف بازار مسکن امریکا اعلام شدن این دو شاخص نمک بر زخم بازار مسکن ایلات متحده که نیمی از اقتصاد این کشور را شامل می شود، پاشیدن بود .

میزان سفارش کالاهای بادوام (Durable Goods Order) بهتر از حد انتظار اعلام شد اما اولا این شاخص جزء داده های درجه اول امریکا محسوب نمی شود و ثانیا یک عدد امیدوار کننده در میان سیلی از داده های منفی از جمله شاخص اطمینان مصرف کننده (Consumer Confidence) که ضعیف تر از حد انتظار اعلام شد ، کار چندانی نمی تواند بکند .

اما مهمترین خبر هفته گذشته خبر روز جمعه ، تولید ناخالص ملی (GDP) امریکا بود که بسیار ضعیف اعلام شدن آن بازار را شوکه کرد و دلار را در برابر یورو به ضعیف ترین حد خود در تاریخ رساند . این شاخص دوره گذشته 2.5 اعلام شده بود وبرای این نوبت بازار انتظار خود را پایین اورده بود و عدد 1.8 را انتظار داشت اما اعلام شدن عدد1.3 نشان داد که وضعیت رشد اقتصادی امریکا از آنچه انتظار می رفت نیز وخیم تر است . این مسئله افزایش نرخ بهره را بسیار مشکل می کنند و هم اکنون عموم بازیگران بازار به این نتیجه رسیده اند که قدم بعدی فدرال رزرو کاهش نرخ است نه افزایش آن و اکنون تنها اختلاف نظر میان اقتصاد دانان بر زمان این عمل است .

از آنطرف در اروپا همه چیز بر وفق مراد است . شاخص IFO آلمان هفته گذشته 108.6 اعلام شد که کمی کمتر از رکورد تاریخی بود .
مقامات اروپایی نیز هیچ گونه سخنی دال بر نگرانی آنها از افزایش ارزش یورو بر زبان نمی رانند و به نظر از همه چیز راضی می نمایند .
بنابراین از لحاظ بنیادین روند دلار در برابر یورو و پوند همچنان رو به ضعف است اما تنها نکته ای که می تواند در این روزها به دلار کمک کند نکات تکنیکی است

هنگامیکه ارزش یک کالا بالاتر می روند . معامله گرانی که در قیمتهایی پایینتر اقدام به خرید کرده اند برای کسب سود دست به فروش می زنند که این مسئله پایین آمدن قیت را موجب می شود به این پدیده کسب سود (Profit Taking ) می گویند که در بازار ارز نیز بسیار متداول است .
با توجه به ضعیف شدن بیش از حد دلار در برابر بسیاری ارزها احتمال بوجود آمدن چنین موجهای وجود دارد . هفته گذشته نیز در روز پنجشنبه شاهد بوجود آمدن چنین موجی بودیم .

اما در کل باید توجه داشت که عمر این امواج که اصطلاحا به آنها امواج اصلاحی(correction) می گویند چندان طولانی نیست و دیر یا زود بازار به روند اصلی خود باز می گردد .


چاپ شده در روزنامه دنیای اقتصاد
http://www.donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=41868